4 Nov 2015

Slecht geslapen ,dat belooft wat.
Dus al vroeg uit de veren ,en even lezen voordat we opstaan.

Vandaag naar Baktapure .
De bus genomen ,overvol ,en Mien met die lange benen ,gewoon er in proppen.
Als sardientje,s in een blikje.
Nu er geen benzine is zijn ze allemaal vol ,er rijden veel minder bussen.

Maar we zijn aangekomen ,en we gaan genieten van de mooie tempels.
All snel was duidelijk wat de aardbeving hier had aangericht ,te triest voor woorden.
Mooie tempels en gebouwen ,als een kaartenhuis ingestort ,of gestut.
Ze zijn bezig om het te restaureren ,maar ik denk dat dit heeeeel lang gaat duren.
Het zijn oude gebouwen ,n ,krijg het maar eens hoe het was.

Ook veel Nepalezen zijn hun huis daar kwijt en leven in tenten ,ofwel van het rode ktuis ,of van het leger des heils.
Maar kan de pret niet drukken ,altijd vrolijk en opgewekt ,fijn om te zien dat ze hun leven langzaam weer oppakken.

We kregen we gelijk een gids op ons dak ,tot vervelends toe ,sommige zijn hard leers.

We troffen toen we wat gingen drinken nog een Nederlander uit Zwolle die hier was voor vrijwilligerswerk.
Samen wilde wij gaan kijken naar het tehuis voor Gehandicapte kinderen die in Baptapure is gevestigd ,en die door een Nederlandse vrouw is opgezet.
niemand daar ,de kinderen waren verhuist ,en niemand kon ons zeggen waar naar toe.
Jammer Joyce anders hadden we even een kijkje kunnen nemen.

Na wat mooie plaatje,s te hebben geschoten ,weer als een sardientje naar huis.

Weer een dag voorbij ,de tijd gaat vlug.
Ik voel me trouwens prima ,ik geniet hier elke dag.

Gr. Weer en tot morgen Tineke en wilhelmien