3 Nov 2015
Blijf op de hoogte en volg Tineke
03 November 2015 | Nepal, Nepalgunj
Weer een nieuwe dag.
Vandaag willen we graag weer naar de kids gaan.
Naar een lekker ontbijtje op naar de bus.
Onderweg lag er iemand met Lepra op de stoep zoals zo vaak ,heftig.We raakte in gesprek met een jonge nepaleese man ,die zich net als wij afvroeg door wie hij daar was neer gelegd ,en waarom ze zo iemand niet naar t zieken huis brengen.Triest , maar aan sommige dingen kun je niks doen.
We raakte in gesprek met de jonge man over de aardbeving ,het gaat gewoon door hier.
Veel mensen hebben geen huis meer ,of familie verloren ,maar ze pakken zich op en gaan gewoon verder.Geen gemiep of geklaag ,daar kunnen wij nog wat van leren. zo goed en zo kwaad ze hebben hun leven gewoon herpakt.
Ook is het triest om te zien hoe er zoveel brommers taxi,s en bussen langs de kant staan omdat er geen benzine of diesel meer is ,maar ze blijven vrolijk ,wat kun je er aan doen zeggen ze ,er komt wel een oplossing.
Toen naar de kids ,erg gezellig ,we hebben wat getekend en geschilderd ,en de stap naar ons was snel gezet.
Tegen een uur of drie kwam een kindje wat ik in 2013 in de groep had aan de deur.
Vier jaar is ze nu ,dan gaan ze weg omdat ze naar school gaan!
Ze kwam haar kleine broertje halen die nu bij ons is ,ze moet er op passen tot haar moeder terug komt van haar werk.
Dit gebeurd in Nepal ,een kind van vier die de verantwoording krijgt voor haar kleine broertje ,het is ook de cultuur ,maar voor ons moeilijk te bevatten.
Fijn weer om daar te zijn ,ik heb het echt gemist ,krijg er weer een boost van ,als ik thuis ben ga ik weer snel aan de slag om wat te organiseren ,en geld binnen te halen.
Morgen gaan we samen naar Bactapur .
Er is veel gebeurd rijdens de aardbeving daar ,ben benieuwd.
Gr.Tineke en Wilhelmien.
Vandaag willen we graag weer naar de kids gaan.
Naar een lekker ontbijtje op naar de bus.
Onderweg lag er iemand met Lepra op de stoep zoals zo vaak ,heftig.We raakte in gesprek met een jonge nepaleese man ,die zich net als wij afvroeg door wie hij daar was neer gelegd ,en waarom ze zo iemand niet naar t zieken huis brengen.Triest , maar aan sommige dingen kun je niks doen.
We raakte in gesprek met de jonge man over de aardbeving ,het gaat gewoon door hier.
Veel mensen hebben geen huis meer ,of familie verloren ,maar ze pakken zich op en gaan gewoon verder.Geen gemiep of geklaag ,daar kunnen wij nog wat van leren. zo goed en zo kwaad ze hebben hun leven gewoon herpakt.
Ook is het triest om te zien hoe er zoveel brommers taxi,s en bussen langs de kant staan omdat er geen benzine of diesel meer is ,maar ze blijven vrolijk ,wat kun je er aan doen zeggen ze ,er komt wel een oplossing.
Toen naar de kids ,erg gezellig ,we hebben wat getekend en geschilderd ,en de stap naar ons was snel gezet.
Tegen een uur of drie kwam een kindje wat ik in 2013 in de groep had aan de deur.
Vier jaar is ze nu ,dan gaan ze weg omdat ze naar school gaan!
Ze kwam haar kleine broertje halen die nu bij ons is ,ze moet er op passen tot haar moeder terug komt van haar werk.
Dit gebeurd in Nepal ,een kind van vier die de verantwoording krijgt voor haar kleine broertje ,het is ook de cultuur ,maar voor ons moeilijk te bevatten.
Fijn weer om daar te zijn ,ik heb het echt gemist ,krijg er weer een boost van ,als ik thuis ben ga ik weer snel aan de slag om wat te organiseren ,en geld binnen te halen.
Morgen gaan we samen naar Bactapur .
Er is veel gebeurd rijdens de aardbeving daar ,ben benieuwd.
Gr.Tineke en Wilhelmien.
-
03 November 2015 - 17:46
Toos:
Jullie krijgen de tijd daar wel om geniet er maar van gr. Toos -
03 November 2015 - 20:14
Elly:
Hallo dames,
Heftig van die lepraman, zit bij jullie verhaal gelijk in HalongBay Vietnam en zie daar die man, met stompjes ipv armen en benen, zo weer liggen in de stromende regen in de goot tegen de stoeprand, dat beeld vergeet ik nooit meer. In en in triest.
Wat fijn als je dan het contrast ziet bij die kindjes in jouw opvang die iig een startkans krijgen. Daar word ik dan weer blij van. -
03 November 2015 - 20:30
Cees En Theo:
Hello ladies,
Het is natuurlijk om te huilen als je alle ellende ziet.
Misschien is het goed om bij pizzeria FIRE AND ICE, tegenover de Garden of dreams te gaan eten.
Als dit nog in bedrijf is. Wij vonden het heel lekker na alle dhal en zo.
Zelf op je beurt wachten is er al een belevenis vonden wij.
Pas goed op jullie zelf en knuffel veel met de kids.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
